ماهنامه موعود86

یاران مهدی(ع) یا انصار سفیانی؟!

قریب به دو ساعت از ظهر روز عاشورا گذشته بود که تلفن زنگ زد. پشت خط، صدایی هیجان زده و بی تاب، از واقعه ای در عراق خبر می داد. از خروج یمانی و پرچم های برافراشته اش که به سوی کربلا در حرکت است و درگیری هایی که در ظهر عاشورا حادث شده. صاحب صدا از شهرستانی در جنوب کشور تماس می گرفت. با چند واسطه و تلاش، مرا یافته بود تا بتواند موقعیت خودش را در این شرایط بیابد.

کمی او را آرام کردم تا از آنچه در این وقت، ذهن او را درگیر و خاطرش را پریشان کرده، بگوید. می گفت که از طریق دوستانش در عراق، با خبر شده که یمانی خروج کرده، آن هم در روز عاشورای سالی فرد. با نیروهای مسلح عراقی درگیر شده و می گفت که برخی علما، در حال بررسی موضوع هستند. یادم افتاد که روز عاشورای سال قبل هم، از اطراف نجف سید حسنی خروج کرده بود و در پی این حرکت، جماعتی کشته و مجروح شدند. به صاحب صدای پشت تلفن گفتم: بهترین راه این است که این ساعت و تمام این روز را به یاد حسین بن علی(ع) و شهدای دشت نینوا به عزاداری مشغول باشد. متعجب شد. انتظار نداشت که به سادگی از کنار این خبر مهیّج یعنی خروج یمانی بگذرم، آن هم با قراینی قوی چون روز عاشورا و سال فرد که خودش ذکر می کرد. کمی که